Opnieuw een ploeg uit de top 4 op bezoek in onze zaal. In de wetenschap dat deze jonge ploeg snel speelt en ook wat 3-pnt shotters heeft en dat we best niet te veel op Eva DV zullen moeten rekenen die sukkelt met een lichte kwetsuur, hielden sommige rekening met een moeilijke match. En daar leek de eerst 4 minuten (8-7) ook wel op. Sien van op het terrein en Bruno van aan de lijn stuurden de defense wat bij en daar ging de trein. Q1 = 27-10. Ook het 2de Q liep alles vlot met bij momenten heel mooi basket. Q2 = 48-21. Na de rust zagen we enkele nieuwe zaken die coach hen in de rust had opgedragen en iedereen bleef vechten voor elke bal, waardoor de kloof nog wat werd uitgediept. Q3 = 65-30. Op 5 minuten van het einde kreeg Sien haar meer dan verdiende (eerste) rust en werkte het team de wedstijd gedisciplineerd en rustig af. Q4 = 81-39. Hiermee sloten de dames het jaar af met een perfect rapport. 12 competitiematchen, 12 overwinningen met minstens 26 punten verschil. Gemiddeld 87 punten maken en 42 tegen. We kijken uit naar 2025. (Johan)

We scoorden heel vlot en Oostende leek al een vogel voor de kat (Q1: 8-22), maar dan vielen we stil. In het tweede quarter kwamen er nog amper 4 punten bij. Al een geluk dat ook de thuisploeg niet goed bij shot was (Q2: 7-4). Van de tweede helft onthouden we vooral dat het defensief een stuk beter kan (Q3: 19-19 Q4: 15-13). Maar who cares … winnen is belangrijker dan meedoen (naar een Olympische gedachte).

Het was niet zo’n makkie als het eindresultaat laat vermoeden. Al hielden we in de eerste drie quarters telkens de bovenhand, echt vlot liep het niet (Q1: 18-11 Q2: 14-7 Q3: 18-15). In het laatste quarter (26-9) vond Koekelare geen oplossing tegen onze zoneverdediging en zo werd het nog een ruime overwinning.

In de onmogelijkheid om fysiek aanwezig te zijn bij wat een bekertopwedstrijd moest worden tussen de ongeslagen leider in eerste provinciale, De Panne, en de eveneens ongeslagen leider in eerste landelijke (2 reeksen hoger dus), Waregem. We beperken ons dus noodgedwongen tot een weergave van de berichtjes, die je dan in een Brugs ziekenhuisbed ontvangt van dochterlief in de Pannese tribune. “Einde 2e quarter nu. We staan voor met 46-34, spannende match” “Einde 3e quarter: 62-50 voor DP!!” “Nog 1 minuut en we staan 1 pt achter” “Nog 34.4 seconden en nog steeds 1 pt” “Verloren met 1pt ” Met een driepunter dik één minuut voor tijd komt Waregem dus voor de eerste keer op voorsprong en dat zou voldoende blijken om verder te kunnen bekeren. Van horen zeggen: onze dames hebben het meer dan goed gedaan. Daar mogen ze dus fier op zijn!

In de thuiswedstrijd waren we helemaal niet aan te pas gekomen, maar de eerste overwinning van verleden week had ons duidelijk inspiratie gegeven. In de eerste tien minuten waren we heel zeker de evenknie van Zedelgem (8-9), maar helaas gooiden we dan al het goede overboord en we leken af te steven op het ‘thuismatchscenario’. De thuisploeg liep ons gewoon van het veld en aan de rust zag het er andermaal niet best uit (30-15). Het bleek echter bij dit 10-minutendipje te blijven, want de laatste twee quarters waren dan gewoonweg weer goed (Q3:8-6 Q4:15-19). Spijtig van dat ene slechte moment, want daar had anders zeker meer in gezeten. Toch een goede prestatie!

We stonden na tien minuten dan wel voor, maar verdedigend was het te slap. Dat was stukken beter in het tweede quarter en we liepen vlot uit. Geen vuiltje aan de lucht tot in het zicht van de rust bij een reboundduel er eentje van ons zwaar ten val kwam en versuft bleef liggen. Het spel lag heel lang stil en logischerwijze verdween de focus. Omdat haar toestand verslechterde werd een ziekenwagen opgeroepen. Ook in de tweede helft werd de match daarom geruime tijd onderbroken. Niemand die nog een zier om basket gaf en het was niet meer dan obligaat de tijd rondmaken. Amber is ondertussen terug thuis en herstelt. Veel beterschap.

Bekerwedstrijden gaan ons blijkbaar goed af. Op bezoek bij Koekelare, leider in zijn reeks in niveau 4, startten we furieus en er stond algauw een 9-puntenkloof of het bord. Met een aantal grote jongens maakte de thuisploeg het ons dan wel knap lastig. Ze wonnen het tweede quarter, hielden gelijke tred in het derde en kwamen ook hier weer langszij in de laatste minuten. Een herhaling van het ‘Roeselare-scenario’, wij waren net ietsje cooler en het dubbeltje viel aan onze kant.

Deze wedstrijd was een kopie van de heenwedstrijd. Onze jongens waren gezond agressief en ondanks het bezoekende gestalteoverwicht zetten ze een heel goed eerste quarter neer (14-6). Ook het tweede quarter mocht er zijn (14-11). Elf punten voorsprong aan de rust, dat zag er goed uit. Maar was dat in Roeselare ook niet zo? Het liep al meteen mis na de rust. Verdedigen was plots heel lastig en zelf scoren lukte aan de andere kant lukte nog nauwelijks. De bezoekende jongens roken bloed en werkten de achterstand kort voor het einde zelfs helemaal weg. In een zinderend slot behielden we uiteindelijk de bovenhand. Goed voor de eerste overwinning van het seizoen en die was dik verdiend. Proficiat, gasten!

Niet alleen gooiden de Oostendse meisjes vooral in het eerste quarter quasi zonder missen vanuit alle hoeken binnen, ook op alle andere vlakken werden we gewoon overklast. 45 – 4 aan de rust zegt alles. Maar het siert onze jongens dat ze desondanks niet opgaven en de tweede helft mocht er zijn (Q3: 19 – 8 en Q4: 10 – 8). Niet opgeven, jongens

Een wedstrijd tegen een tegenstrever uit de top 4 is altijd iets om naar uit te kijken. Als Holstra Wevelgem (4de met 1 verliesmatch) nog met enige ambitie naar de kust kwam afgezakt, dan werd die snel de kop ingedrukt. Pas na 6 minuten konden ze hun eerste korf scoren. Ondertussen hadden onze dames er al 16 laten aantekenen Q1=25-8. In het 2de Q gingen De Panne wat trager en statischer spelen, tot ergernis van coach Bruno. De defense was wel nog steeds OK. Rustscore=41-18. De start van de 2de helft was nog goed, maar nadien kon onze tegenstrever gelijk tred houden. Onze defense was minder en onze shots vielen niet altijd meer. Toch werden beide quarters nog nipt gewonnen. Eindstand=72-46. Nu is het uitkijken hoe we het volgende vrijdag voor de beker zullen doen tegen de leider uit 1e landelijke. Ik zou zeggen : alle supporters op post! (Johan)

De bezoeksters zijn een ervaren team en dat merkte je de hele wedstrijd lang. Onze dames maakten het hen in het eerste quarter wel knap lastig met een heel agressieve verdediging (22-10), maar dan hield Torhout wel gelijke tred.

Bekerwedstrijd tegen de tweede beste van de vijf Kortrijkse U14-ploegen, dat zou niet makkelijk worden. Wij maar met acht, maar dat kan niet eens als excuus worden ingeroepen. We kregen letterlijk de bal niet over de middellijn en aan de wedstrijdtafel konden ze nauwelijks de score bijhouden. 25 – 5 na tien minuten en 52 – 15 halfweg. Het was ondergaan en we gingen onder. Eén schamel puntje in het volgende quarter (76 -16) en het was de bittere kelk ledigen tot op de bodem. Tegen een veel betere ploeg verliezen is niet erg, zelfs met een groot scoreverschil, maar wat meer inzet zou iedereen nadien toch wel een beter gevoel hebben bezorgd.